BOSKI NERON jest powieścią biograficzną i próbą stworzenia hipotetycznego portretu psychologicznego cesarza Nerona.

Zenon Gołaszewski – historyk, tłumacz i pisarz – podjął się zadania przedstawienia cesarza w świetle znacznie odbiegającym od tego, w jakim przedstawia się go tradycyjnie od stuleci. W swej książce popularnonaukowej Imperium Rzymskie od czasów najdawniejszych do pierwszych cesarzy, pisał o nim:

 „Ów marzyciel i utopista sądził, że oto dokonał czegoś, co będzie prowadzić społeczeństwa ku lepszemu światu (…) ogłaszał złoty wiek, gdzie wojna i przemoc ustąpią na rzecz pokoju, pracy twórczej i dobrobytu. I jak każdy tego typu marzyciel i utopista musiał przegrać z brutalną rzeczywistością. Jak dotąd w społeczeństwie ludzkim takie jednostki się toleruje dopóki o tych sprawach jedynie teoretyzują i co najwyżej piszą rozprawki filozoficzne, natomiast bezwzględnie się je niszczy, gdy pragną wcielać te idee w życie. I to zasadniczo zadecydowało, że Nerona należało dla przyszłych pokoleń przedstawić jako uosobienie zbrodni, wyuzdania, szaleństwa, jako błazna o zdziecinniałym umyśle. Na tyle zohydzić tę postać, by nikt nie miał ochoty ani odwagi dostrzec w nim reformatora, który już przed wiekami pragnął zawrócić ludzkość z drogi, jaką wolno, lecz skutecznie podąża ku swojej samozagładzie”.

Powieść Boski Neron ma odwagę widzieć w cesarzu zarówno reformatora, jak i człowieka nadal kontrowersyjnego, lecz niepozbawionego wielu pozytywnych przymiotów.

Król polski Aleksander Jagiellończyk i jego małżonka Helena Rurykowiczówna to postacie, które w naszej historii traktowane są dziwnie po macoszemu. Poza wąskim gronem specjalistów i miłośników historii w zasadzie nikt o nich nie pamięta, za to są tacy, którzy woleliby, aby właśnie o nich nie pamiętano. A przecież stanowili niezwykłą parę: zakochaną w sobie bez pamięci, do ostatnich chwil swego życia; ponadto w zgodniej opinii współczesnych Helena była najpiękniejszą kobietą swojej epoki. Skąd zatem ta zasłona milczenia? I dlaczego ówcześni możnowładcy dołożyli starań, by zamienić ich życie w koszmar, dramat na miarę Szekspira? Treść niniejszej, opartej na faktach, powieści historycznej stanowi równocześnie próbę rozwiązania tej zagadki.

Odyseja to arcydzieło epickie przypisywane Homerowi, które wraz z Iliadą otwiera listę najstarszej literatury europejskiej. Oba utwory powstały w czasach, kiedy niewiele osób potrafiło pisać i czytać, natomiast ci, którzy posiedli tę sztukę, mieli ograniczony dostęp do tekstów pisanych, stąd wielką popularnością cieszyli się pieśniarze (zwani w Grecji aojami), a później deklamatorzy (rapsodowie). To właśnie dla ich potrzeb (łatwiejszego zapamiętywania) wykształcił się wówczas język poetycki.

Obecnie analfabetyzm na naszym kontynencie należy do bezpowrotnej przeszłości, a triumfy swe święci proza literacka, co sprawia, że zanika też potrzeba odbioru dzieł w formie poetyckiej. Kierując się powyższym trendem Zenon Gołaszewski – historyk, tłumacz, autor książek popularnonaukowych oraz powieści historycznych – zdecydował się na dokonanie przekładu Odysei prozą.

Książka, oprócz licznych ilustracji, uzupełniona jest słownikiem występujących w niej postaci.

Mojsław władca doskonały jest opartą na faktach powieścią historyczną, a jej akcja rozgrywa się na terenie Polski w latach 1038-1047. Po zabójstwach, których dokonano kolejno na królach Mieszku II i Bolesławie Mieszkowicu, po zamęcie, jaki rozpętała śmierć Bolesława, i agresji władcy Czech na Polskę, wierny przyjaciel obu zamordowanych Piastów, wojewoda Mojsław, ratuje swą dzielnicę – Mazowsze, i przejmuje nad nią pełną władzę. Wchodząc w przymierze z Siemomysłem, księciem Pomorza, dąży on do odbudowy kraju. Poprzez swoje mądre rządy na Mazowszu pragnie ukazać Polakom i światu, jakiej chce Polski. Czy jednak wrogowie wewnętrzni i zewnętrzni pozwolą mu zrealizować ten cel?

Książka ta zamyka cykl powieści historycznych pod wspólnym tytułem Dzieci Swarożyca.

Opis: Złota Twierdza to pełna humoru powieść historyczno-przygodowa. Jej akcja rozgrywa się w latach 1635 – 1636. Trójka młodych przyjaciół z polecenia kilku magnatów oraz władz Gdańska pełni tajną misję przy Charlesie Ogierze – sekretarzu posła francuskiego de Mesmesa, który bierze udział w polsko-szwedzkich rokowaniach pokojowych. Charles Ogier na bieżąco notuje swoje wrażenia z pobytu w Polsce, zaś zadaniem bohaterów powieści jest dotarcie do jego zapisków, celem przekazania swym mocodawcom poufnych informacji, gdyby takie się w nich pojawiły. Trójka przyjaciół postanawia z własnej inicjatywy zatroszczyć się też o to, by w zapiskach nie znalazły się treści niepochlebne dla kraju, sekretarz bowiem planuje wydać je w przyszłości drukiem. Wkrótce jednak między młodzieńcami a Francuzem zawiązuje się przyjaźń. Ci pierwsi zostają przy okazji misji wplątani w sieć intryg, przeżywając przy tym rozliczne przygody na lądzie i morzu…

Opis: Poczytność książki sprawiła, że pojawiło się jej kolejne, III wydanie.

Szymon Matern – autentyczna postać z przełomu XV i XVI w. W opinii historyków najsławniejszy pomorski rozbójnik. Jeszcze w ubiegłym stuleciu straszono nim niegrzeczne dzieci. Dlaczego zatem wstawiali się za nim królowie polscy? Dlaczego wstawiała się za nim i udzielała mu schronienia pomorska szlachta? Autor, na podstawie materiałów źródłowych, dochodzi do wniosku, że stał się on ofiarą ówczesnych stosunków społecznych. Broni go na kartach swej książki, przedstawia go nam jako „szlachetnego rozbójnika”, podobnej rangi co angielski Robin Hood. Rozgrywająca się w latach 1492 – 1516 wartka akcja powieści przenosi Czytelnika w tamtą epokę, jest bowiem mocno osadzona w jej realiach historycznych.

Wyd. II

Opis: Mieszko wnuk Mieszka to powieść historyczna, której głównym bohaterem jest syn Bolesława Chrobrego – Mieszko II. Akcja powieści toczy się w latach 1009-1025 i kończy na objęciu władzy przez Mieszka.

Autor stara się w powieści przywrócić dobre imię władcy, któremu źle się przysłużył „czarny PR” kronikarzy. Owa powściągliwość oraz negatywne ich opinie wynikały z tego, że w czasach Mieszka II zdecydowana większość mieszkańców Polski nie utożsamiała się z chrześcijaństwem.

Powieść ta stanowi novum w polskiej prozie historycznej, bowiem opisuje tamtą epokę jakby ustami ówczesnych ludzi, kultywującą słowiańską, politeistyczną religię.

Książka otwiera cykl powieściowy pod wspólnym tytułem DZIECI SWAROŻYCA.

Opis: Kolejne wydanie niezwykle poruszającego, zbeletryzowanego opisu dzień po dniu bohaterskiej obrony Westerplatte we wrześniu 1939 r. Książka ta cieszyła się uznaniem i aprobatą samych Westerplatczyków. Zapoznanie się z jej treścią sprawia, że nie jest się już w stanie zapomnieć o ich bohaterstwie.